เมื่อพูดถึงศิลปไทยเรา ก็มักนึกถึงวัดวาอาราม เจดีย์ หรือไม่ก็เครื่องประดับมุก เครื่องถ้วยเบญจรงค์ หรือ ไม่ก็นึกไปถึงโบราณสถานแถวอยุธยา สุโขทัย ศรีสัชนาลัย ฯลฯ แท้จริงแล้วศิลปไทยหลายประเภทก็ ไม่ได้ไกลไปจากวัดมากนัก เพราะวัดเป็นแหล่งรวมของงานช่างประเภทต่างๆ เช่น ช่างแกะ ช่างปั้น ช่างเขียน ฯลฯ เนื่องจากคนสมัยก่อนจะนิยมสร้างศิลปเพื่ออุทิศให้ ศาสนา งานศิลปไทยจึงมีให้เห็นตามวัดวาต่างๆมากมาย
พอมาถึงคำว่า “ร่วมสมัย”เราก็คงนึกถึงคำว่า “อินเทรนด์” หรือ “เด็กแนว” ที่เข้ามาแทนคำว่า “มะกัน” ที่เราใช้กันเมื่อ 15 ปีก่อน ซึ่งจริงๆ แล้ว ความเข้าใจเช่นนี้ก็ไม่ผิดเสียทีเดียว และเมื่อ คำ 2 คำนี้มารวมกัน แล้วหลายคนก็จะนึกภาพเป็นคล้ายกับว่า คือศิลปสมัยใหม่ที่มีลักษณะออกไทยๆ มีสีแดง สีทอง มีภาพเทวดา ลายกนก แทรกๆอยู่ ฯลฯ หรือหาก ทันสมัยสุดๆ ก็เป็นประเภทศิลปแนวนามธรรม ที่มีสีป้าย ไปป้ายมา เลอะๆ มองไม่รู้เรื่องว่าเป็นรูปอะไร แต่ก็มี อารมณ์และความรู้สึกแบบไทยอยู่ในนั้น และที่ สำคัญสร้างสรรค์โดยศิลปินไทย
