ความเข้าใจในเชิงสุนทรียศาสตร์ต่องานศิลปะไทยแบบประเพณี แบบศิลปะไทยร่วมสมัย ในสังคมไทยนับว่ายังคงมีความเข้าใจไม่สมบูรณ์เท่าไหร่นัก ประเด็นเรื่องนี้มักจะพบเห็นการวิจารณ์งานศิลปะไทยโดยทั่วไปว่า จะต้องมีเรื่องของความงาม (Beauty) จึงจะเป็นงานศิลปะ ตัวอย่างเช่น เมื่อผู้เขียนได้ตั้งคำถามต่อผู้เรียนในความหมายของคำว่าสุนทรียศาสตร์ หรือสุนทรียภาพ ผู้เรียนมีความเข้าใจว่าอย่างไร เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ได้คำตอบว่า คือความงาม ซึ่งแท้ที่จริงแล้วสุนทรียศาสตร์คือการรับรู้และประสบการณ์ ผู้เขียนจึงมีคำถามต่อไปยังผู้เรียนอีกว่า แล้วสิ่งที่ไม่งามล่ะ คือศิลปะและสุนทรียศาสตร์หรือไม่
คำตอบที่ได้ก็ไม่ได้มีความชัดเจนมากนักอีกทั้งสร้างความไม่แน่ใจ ผู้เขียนจึงวิเคราะห์เจาะประเด็นการรับรู้ของผู้เรียนได้ว่า การรับรู้ในเรื่องของศิลปะ สุนทรียศาสตร์ ได้รับการอบรมสั่งสอนมาอย่างยาวนานว่าคือ ความงาม อย่างเดียว แต่แท้จริงแล้วในงานศิลปะไทยแบบประเพณีตั้งแต่อดีตมักจะมีการวาดภาพสอดแทรกเข้าไปในนั้น เกี่ยวกับเรื่องของสิ่งที่ไม่สวยงาม ความไม่จีรังยั่งยืน ซากศพ นรกที่มีความโหดร้าย
ผู้เขียนมีความเห็นว่าเจตนาในการวาดภาพเหล่านั้นก็เพื่อมุ่งหวังให้ผู้รับได้เข้าใจและตีความต่อความหมายในความจริงของชีวิต ดังเช่น อัมแบร์โต เอโค ศิลปะร่วมสมัย ได้กล่าวว่ามีความจำเป็นต้องทำความเข้าใจต่อความงามและความอัปลักษณ์ในงานศิลปะ ซึ่งผู้เขียนมีทัศนะเช่นเดียวกันกับประเด็นเรื่อง การศึกษาในรายละเอียดของความงามและความอัปลักษณ์ในงานศิลปะไทย
